شیعهپرنده ایست که دو بال دارد.بال سبزاین پرندهمهدویتوعدالت خواهی وبال سرخآنشهادتطلبیاست که ریشه درکربلادارد.
این پرنده زرهی به نامولایتپذیری به تن دارد که او را فنا ناپذیر کرده و قدرتش باشهادتدوچندان میشود .شیعهعنصری است که هر چه او را از بین می برند بیشتر می شود
فرانسیس فوکویاما
ای ساربانآهسته رو کآرام جانم می‌رود
وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود
محمل بدارای ساربانتندی مکن باکاروان
کز عشق آن سرو روان گویی روانم می‌رود
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود
برگشتیارسرکشم بگذاشت عیش ناخوشم
من مانده‌اممهجوراز او بیچاره ورنجوراز او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود
دررفتن جان از بدنگویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
ای ساربانآهسته رو کآرام جانم می‌رود
وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود
برای دانلود این سمفونی زیبا روی لینک یا تصویر زبیر کلیک کنید
خواهرم :
اگرحجابترا یک پیام بدانی، و یا یک اسلحه،
درمحیط کفرهم بروی از خودت دورش نمی کنی،
اما اگر ندانی چراحجابداری و یاچادریمی پوشی ؛
هر از گاهی در مقابل جوانی که می ایستی سعی می کنی در برابر باد باشی
تا کمکی باشد برای کنار رفتنچادرت، همانچادریکه ندانستی چرا پوشیدی.
بلهخواهرم
حجابتو می تواند یکعادتباشد،
یکتظاهرباشد،
و یا یکاجبارباشد،
اما بیا کاری کن کهحجابتو یکانتخاب عاقلانهوحافظ پاکی و عصمتتو باشد،
حجابتنمایی ازبندگیتباشد...
درباره امیر: شهید اسدی از تخریبچی های دوران دفاع مقدس بودند که در عملیات های بزرگی معبر های مین را برای رزمندگان اسلام با دلیری فراوان باز کردند. ایشان بعد از جنگ به شغل معلمی مشغول بودند و پس از بازنشستگی برای خنثی سازی مین دوباره راهی مناطع عملیاتی شدند و در 6 اردیبهشت سال 1386 هنگام خنثی سازی مین های منطقه قصر شیرین به فیض رفیع شهادت نائل آمدند.
می خواهم از امیر بنویسم اما سخت است. منکه امیر را ندیده ام. فقط وصف دلاوری ها و مردانگی هایش را از این و آن شنیده ام چه چیزی می توانم بگویم جز افکار خامم؟
وقتی که به خانه برگشتیم من در حدود یک ماه نگذاشتم این اتفاق رسانه ای بشود. چون فکر می کردم این اتفاق بسیار قبیح است، اما بعد از آنکه برادر من آقای فروزش مورد ضرب و شتم قرار گرفت و مجروح شد ما مطلب را رسانه ای کردیم.به گزارش گروه فرهنگی"ره به ری" : شهادت علی خلیلی جوان 21 ساله‌ای با دردی سرشار از بی مهری برخی مسئولین و مردم جامعه پس از تحمل 2 سال رنج بیماری، سبب شد تا به سراغ امام جماعت مسجد انصار الحسین (ع) تهران که چندی پیش بخاطر انجام فریضه بزرگ "امر به معروف و نهی از منکر" مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود، برویم.
"حجت الاسلام سید محمود مصطفوی منتظری" کسی است که در ایام مبارک فاطمیه چشم چپش را در مسیر مسجد انصار الحسین(ع) و در خیابان 30متری نیروی هوایی از دست داد. به طوری که پزشکان بیمارستان لبافی‌نژاد مجبور به تخلیه چشم او شدند.
او هم مانند شهید علی خلیلی بیش از دو سال است که از این اتفاق ناگوار رنج می‌برد و از گرفتاری‌های چشم تخلیه شده‌اش خلاص نشده است و مانند شهید علی خلیلی گلایه های قابل توجهی از برخی مسئولین دارد. می‌گوید «از مسئولین امر گلایه دارم. بیش از دو سال از این ماجرا می گذرد ولی هنوز کارتی به نام جانبازی به دست بنده نرسیده است.»
در ابتدای این گفتگو، حجت الاسلام مصطفوی برایمان آیات و روایات متعددی درمورد ضرورت انجام این فریضه بزرگ الهی خواند و از لزوم انجام آن در جامعه سخن گفت، سپس زبان به گلایه گشود که چرا مردم نسبت به انجام این فریضه واجب دینی بی‌تفاوت شده‌اند و مسئولین نیز به سادگی چشمان خود را بسته و از کنار این موضوع مهم به راحتی عبور میکنند. او سپس به شرح روز واقعه پرداخت، همان روزی که پزشکان بیمارستان لبافی‌نژاد مجبور شدند چشم او را تخلیه کنند تا آسیب بیشتری به او وارد نشود.
عده ای از باقی مانده های جلبک های سبز و اصلاح طلبان افراطی و گروهک تروریستی مجاهدین خلقفکر می کنند ایران هم اکراین است و تلاش دارند از شیوه جدید براندازی حکومت که همان قدرت خیابانی:Power of Street است برای بر اندازی انقلاب اسلامی مردم اقدام کنند.
تابحال با خود فکر کردید که چرا پس از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید مدام سخن از خالی بودن خزانه، مشکلاتاقتصادی، تورم بالا، توان خرید پایین مردم، فقیر نشان دادن مردم با اقداماتی همچون سبد کالا، اثر گذاشتنتحریم ها بر اقتصاد، تلاش برای رفع تحریم ها و در نهایت رفع حصر خائنین در فتنه 88 بوده است؟
به نظر شما علت چیست؟ چرا روزنامه های اصلاح طلب مدام به این مطالب می پردازند؟ چرا بعضی از این روزنامه ها تیتر می زنند آزادی زن نارنجی یا روز نارنجی در اکراین؟ چرا در سایت مجاهدین خلق که روزی به ملتحمله کردند و خون ها ریختند چندین مقاله در خصوص اوضاع بد اقتصادی مردم ایران وجود دارد؟
بهتر است بدانید شبکه صهیونیستی رسانه های جهانی ضمن آتشبیاری بی وقفه مطالبات اصلی اغتشاشگران اوکراینی را مقولاتی مثل بهبود وضع اقتصادی، تلاش برای تحصیل در کالج های اروپا با شرایط بهتر، برخورداری ازآپارتمان و معیشت بهتر و برخورداری از ویزای شینگن برای مسافرت راحت تر عنوان کرده اند.
دقت کرده اید که پس از مذاکرات ژنو آمریکایی ها و اروپایی ها خواستار رفع حصر خائنین فتنه 88 شدند؟ شاید برایتان جالب باشد که بدانید آمریکا و اروپا هم دولت اوکراین را تهدید کرده بودند در صورت عدم آزادسازی خانمتیموشنکو (زن نارنجی که در انقلاب نارنجی اوکراین نقش اصلی را ایفا کرد)، تحریم های جدیدی را علیه اوکرایناعمال می کنند!
اما همه این کم خردان یادشان رفته که اینجا ایران است. یادشان رفته زمانی همین ملت در خیابان ها شاه را بیرون کردند و زمانی دوباره در خیابان ها جلبک های سبز را به خانه ها فرستادند و هرساله در22 بهمن در خیابان ها شبکه های تلویزیونی دنیا را تسخیر می کنند. گویا یادشان رفته هروقت که فشار های آنان علیه مردم ما زیاد شد ملت بجای خالی کردن پشت نظام، منسجمتر مانند زمان انقلاب و دفاع مقدس از کشور و انقلاب و ولایت دفاع کردند.
آری روزنامه های افراطی خائن باز هم تیتر بزنید زن نارنجی آزاد شد. اینجا ایران است هرچند آرزو بر کم خردان عیب نیست...
شاید شما هم کلیپ مادر شهیدی را که نمایانگر گریه‌ها و انتظار این مادر در استقبال از شهدای گمنام است مشاهده کرده‌اید. این کلیپ با عنوان «گمنام 61» بارها در فضای مجازی و رسانه ملی منتشر شده است. (برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه شود) ایشان مادر شهید بزرگوار بهروز صبوری هستند. ماد شهید صبوری در مراسم تقدیر از عوامل فیلم «شیار 143» گفت: آرزوی من این است که بعد از این همه سال تنها یک بند انگشت از فرزندم برای من بیاورید. و حالا بعد از این همه سال یوسف گم گشته به قلب مادر بازگشته است. نهایتاً تحقیقات در این زمینه مشخص کرد که پیکر مطهر شهید بهروز صبوری در جریان به خاک سپاری جمعی از شهدای گمنام در دانشگاه خلیج فارس بوشهر در اردیبهشت ماه سال 1389 به خاک سپرده شده است.
برای دریافت سایز اصلی به ادامه مطلب مراجعه نمایید
اما چند خط برای مادر شهید :
سلام مادر بزرگوار. اولین بار که گریه هایت را دیدم در یادمان شهدای دهلاویه بود. دعایم این بود کاش می شدیوسف گم گشته ات برگردد. کاش می شد داماد بی نشانت برگردد. اما او بود و شما گرد جهان به دنبال او. شاید دلش دلبری می خواست. اما من می گویم بهروز خودش را از ما پنهان کرده بود. از ما که هر روز روی خوناو پا می گذاریم. شاید می دانست روزی به او افراطی خواهند گفت، روزی کم سواد خواهند گفت و روزی بی ترمز خواهند گفت. اما حالا که شما به یوسف گم گشته ات رسیدی دعای کن تا ماهم یوسف مان را پیدا کنیم که سال هاست ماهم گرد جهان می گردیم اما غافل از آنکه او بدنبال ماست....
ب,ر,ن : قابل توجه حاج آقای ساکت فتنه: بی ترمز که باشی شهید می شوی. بی ترمز که باشی گمنام می شوی. بی ترمز که باشی از پول و مقام و خانه مجلل و تفریح و افتخارات و تحصیل و عشق خواهی گذشت تا به سوی معبود راهی شوی....
ما شهید ندادیم که مرغ و میوه ارزان شود،
ما شهید دادیم که بی‌حیایی ارزان نشود. . .
یه زمانی دشمن به ما حمله کرده بود، توی همه چیز تحریم بودیم حتی سیم خاردار، توان دفاعی کشور خیلی پائین بود و دشمن همینجوری داشت شهر های ایران رو زیر پای خودش له می کرد. اقتصاد کشور در بحرانشدیدی قرار داشت و از طرفی انقلاب تازه جون گرفته بود و هنوز فرهنگ درست و حسابی تو کشور جاری نشده بود.
اینجا بود که مردم با عزم ملی اومدن تو صحنه. یه عده رفتن سمت جبهه و شروع به جهاد کردند. یه عده پشت خطشروع به جهاد فرهنگی کردند. یه عده دیگه مأمور جمع آوری کمک های مردمی به جبهه شدند. در این زماناقتصاد و فرهنگ با عزم ملی شکل گرفت. ولی برای مقابله با دشمن و عبور از مناطق و یا احداث سنگر ها و همچنین فکر خلاق برای طراحی نقشه عملیات نیاز به ایمان و فداکاری و فکر و اندیشه و ایثار و از خود گذشتگی و تلاش بود.
برای همین مدیریت جهادی شکل گرفت. افراد نخبه بدون پارتی و توجه به حزب و گروه ها و بازی های سیاسیانتخاب شدند و راه ها و سنگر ها و سد ها و پل ها رو با کمترین بودجه و با بهره برداری از ابزارهای موجود محیط اطرافشون احداث کردند.
عده ای دیگه با روحیه جهادی بدون توجه به مادیات و تحرکات جناحی و حزبی نقشه های حمله و دفاع از مناطق حساس رو طرح ریزی کردند. و عده ای دیگه با از خود گذشتگی و جهاد در راه خدا سینه سپر کردند و رفتند و جلوی دشمن ایستادن.
توی اون بحران اقتصادی، فوج فوج کالا و هدایای مردمی که ناشی از عزم ملی بود بخاطر جهاد فرهنگیدرست راهی جبهه ها شد و با مدیریت جهادی کشور عزیزمون توانست بر چندین کشور که در این جنگ تحمیلیشرکت کرده بودند به لطف خدا پیروز بشه.
حالا هم همون دوران تکرار شده. هم تحریم هستیم و هم اقتصاد و فرهنگ ما دچار بحران شده. مدیران ما بیشتر به فکر منافع سیاسی و حزبی و مادی خودشون هستند تا رسیدگی به مشکلات مردم و کشور. اما ازعزم ملی مردم چیزی کم نشده به شرطی که مسئولین بتوانند خوب مدیرت جهادی کنند.
بنابر این برای رفع این بحران ها دوباره نیاز به اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی داریم و این است دلیل نامگذاری سال 1393 از سوی مقام معظم رهبری.
یکی از اتفاقات جالبی که باید از آن تشکر و قدردانی کرد سفر آقای روحانی و خاندان هاشمی به جزیرهمحروم کیش است. جزیره ای که مردم بیچاره و بی پول به آن سفر می کنند و اصلاً از نظر رونق اقتصادی در وضع مطلوبی قرار ندارد و واقعاً نیازمند نگاه ویژه مسئولین برای بهبود وضعیت تأسف بار این جزیره است.
یکی از مشکلات اصلی مردم جزیره کیش، کشتی یونانی است که سال هاست در حاشیه این جزیره به گل نشسته و مانع تابش نور خورشید به جزیره شده است که واقعاً برای رفع این مشکل بزرگ باید دولت تدبیری اتخاذ نماید وگرنه چگونه می توان با تورم بالا جنگید؟
یا درخت تاریخی جزیره کیش که باید برای بهبود وضعیت این درخت فکری کرد و تدبیری اندیشید و اگر از آن نگهداری نشود نمی دانیم چه بلایی به سر 5 مرزبان گروگان گرفته شده خواهد آمد؟
یا جزیره هندورابی که خالی از سکنه است یکی از موضوعاتی است که باید حسابی مورد بحث قرار بگیرد چراکه اگر این جزیره بی سکنه بماند چگونه دولت می تواند برای اشتغال بیکاران آن فکری کند؟
یا اگر برای پارک دلفینها، باغ پرندگان، پارک ساحلی مرجان، اسکله تفریحی، شهر زیر زمینی کاریز، شهر باستانی حریره، پلاژ آقایان و بانوان و ... فکری نشود چگونه دولت می تواند به مشکلات معیشتی مردمرسیدگی کند؟
از طرفی سفر آقای روحانی و خاندان آقای هاشمی به جزیره محروم کیش نشان دهنده آن است که چقدر این بزرگواران با اقشار فقیر و کم در آمد جامعه ابراز همدردی می کنند و بجای رفتن به اماکن تفریحی و پرخرجکشور، مانند مردم فقیر و کم درآمد به این نقطه سفر کرده اند.
پ,ن: بازم بعضی ها هی بگن رئیس جمهور محترم و آقای هاشمی اعیانی زندگی میکنند...
