چرا خدا در قرآن فقط با مردان حرف میزند؟ مگر قرآن فقط برای هدایت مردان است که خدا حتی در سوره ی نسا هم با مردان حرف میزند؟
بسیاری از متفکرین اسلامی به این موضوع پرداخته اند، و در پاسخ به آن چند نظریه مختلف وجود دارد.
به نظر می رسد دو نظریه در این میان بیش از بقیه مورد توجه و قابل اعتماد است.
ما این دو نظریه را با اندک تفاوتهایی که به نظر می رسد در تکمیل آن مفید باشد عرضه می کنیم. آنچه بیش از همه ذکر آن مهم می باشد آن است که ما این دو نظریه را، بر خلاف ارائه دهندگان آن مکمل یکدیگر می دانیم، و نه جایگزین و رقیب.
قبل از طرح این دو نظریه دو مطلب مقدماتی شایسته توجه است:
مقدمه اول:
درست است که خداوند، تنها در موارد اندکی زنان را مورد خطاب قرار داده، و در اکثر موارد، یا عموم مردم و یا مؤمنین مخاطب کلامند و یا خصوص مردان مورد خطاب الهی واقع شده اند، ولی در همان موارد اندک خطاب به زنان، کیفیت خطاب و پیام آن به گونه ای است که جایگاه زنان را در پیشگاه الهی، در مقامی ارزشمند و قابل تحسین نشان می دهد.
