فضیلت ماه مبارک رمضان

«رمضان» در لغت از «رمضاء» به معناى شدت حرارت گرفته شده و به معناى سوزانیدن مى باشد. [1] چون در این ماه گناهان انسان بخشیده مى شود، به این ماه مبارک رمضان گفته اند. 
پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرماید: «انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب; [2] ماه رمضان به این نام خوانده شده است، زیرا گناهان را مى سوزاند.»

رمضان نام یکى از ماه هاى قمرى و تنها ماه قمرى است که نامش در قرآن آمده است.
در این ماه کتاب هاى آسمانى قرآن کریم، انجیل، تورات، صحف و زبور نازل شده است. [3]
این ماه در روایات اسلامى ماه خدا و میهمانى امت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) خوانده شده و خداوند متعال از بندگان خود در این ماه در نهایت کرامت و مهربانى پذیرایى مى کند; پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرماید: «ماه رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است، [4] هر کس همه این ماه را روزه بگیرد بر خدا واجب است که همه گناهانش را ببخشد، بقیه عمرش را تضمین کند و او را از تشنگى و عطش دردناک روز قیامت امان دهد.» [5]

اولین منکر حضرت مهدی که بود؟!

مرحوم علامه ی مجلسی رحمت الله علیه در کتاب گرانقدر بحار الانوار جلد 33 صفحه ی 257 گفتگویی را نقل کرده که بین معاویه بن ابی سفیان و عبدالله بن عباس - پسر عموی پیامبر و مفسر قرآن و صحابی رسول خدا و مولا علی - در حضور بنی هاشم در گرفت. 

معاویه در این گفتگو خواست تا منکر مهدویت شود، که با پاسخ تند و کوبنده ی عبدالله بن عباس روبرو شد. و تا جایی که تاریخ گواهی میدهد معاویه اولین شخصی بود که وجود حضرت مهدی در عالم اسلام را انکار کرد و تا قبل از او کسی چنین کاری نکرده بود. و این مطلب نشانگر ماهیت ننگین معاویه است که یکی از بدیهی ترین مسلمات اسلامی که مهدویت است را به سادگی انکار کرد. و بر هر محققی آشکار است که مهدویت ریشه ی برهانی و قرآنی و حدیثی دارد.