نام مبارک «حسن» را برایش خداوند انتخاب نمود این نام در اصل نام پسر بزرگتر هارون بود و خدا خواست که با این نام گذاری بار دیگر به مردم یادآوری کند که امام علی علیه السلام نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله مانند هارون است نسبت به موسی علیهماالسلام. چنانچه نام مبارک «حسین» نیز نام پسر کوچکتر هارون بود البته نه دقیقا با این الفاظ بلکه با الفاظی به زبان عبری ولی دقیقا از لحاظ معنا معادل «حسن» و «حسین». چنانچه در روایات وارد شده که اسم پسران هارون «شُبَّر» و «شبیر» بوده است و او را "سبط" می گویند تا معلوم شود همانطور که اسباط موسی علیه السلام و بنی اسرائیل از مقام وصایت برخوردار بودند، امام حسن مجتبی علیه السلام نیز از این ویژگی یعنی وصایت جدّ بزرگوارش برخوردار بوده است.
زینت دوش نبی
در کتاب "کشف الغمه" آمده است که روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله حضرت حسن علیه السلام را بر دوش خود سوار کرد و فرمود:
"هر که مرا دوست دارد باید این فرزندم را نیز دوست بدارد ."
و از ابوهریره نیز روایت شده است که وی گفته:
هیچگاه حسن -علیه السلام- را ندیدم مگر این که اشک از چشمانم جاری شد. چون روزی در خدمت رسول خدا -صلی الله علیه و آله- بودم که دیدم حسن -علیه السلام- دوید و آمد تا در دامان پیامبر -صلی الله علیه و آله- نشست و پیامبر -صلی الله علیه و آله- دهان او را بوسید و سه مرتبه فرمود:
