به مناسبت میلاد با سعادت حضرت علی (ع)

 تولد حضرت علی(ع)

على (علیه السلام ) اولین هاشمى است که پدر و مادرش هاشمى بودند (فاطمه بنت اسد بن هاشم و ابوطالب ابن عبدالمطلب بن هاشم ) حضرت امیر در روز جمعه 13 رجب ده سال قبل از بعثت پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم و 23 سال پیش از هجرت پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و سلم در شهر مکه و در خانه خدا به دنیا آمد. ابن قعنب مى گوید: با عباس ‍ بن عبدالمطلب و گروهى دیگر رویاروى خانه ى خدا نشسته بودیم فاطمه بنت اسد به سوى خانه ى خدا آمد و ایستاد و گفت : خداوندا به تو پیامبرانت و کتابهایشان ایمان دارم . گفتار ابراهیم (علیه السلام ) جد خود را راستین مى دانم همانگونه این خانه را به فرمان تو بنا نهاد... تو را به او، و به این کودک که با خود در شکم دارم ، سوگند مى دهم که زادنش را بر من آسان کن در همین هنگام به چشم خویش همه ما دیدیم که دیوار خانه ى خدا از هم شکافت و آن گرامى بانو پا به درون آن گذارد و دیوار دوباره به هم آمد ما هم شتابناک برخاستیم تا در خانه را باز کنیم اما هر چه کردیم باز نشد... و دانستیم که این حکمت خداوندى است . سپس ‍ فاطمه بنت اسد بعد از چهار روز با کودک خود از خانه کعبه بیرون آمد. طبق پاره اى از روایات ابوطالب در هنگام ولادت حضرت على (علیه السلام ) در مکه حضور نداشت ، آنگاه که ابوطالب آمد، فرزند را از مادر گرفت و به همراه فاطمه به سمت خانه کعبه رفت و از خداى کعبه خواست که نام او را هم خود معین کند و شعرى در پى درخواستش ‍ خواند: اى پروردگار شبهاى تیره و تاریک ، اى پروردگار ماه نورانى و درخشان ، به امر خود براى ما بیان کن ، که چه سزاوار او مى بینى درباره این فرزند و او فکر مى کرد نام فرزند خود را چه بگذارد ورقه سبزى از آسمان فرود آمد که روى آن نوشته شده بود:

خصصتما من ولد الزکى

 

الطاهر المطهر المرضى

 

واسمه من شامخ على

 

على اشتق من العلى

 

یعنى : شما زن و شوهر را به وجود فرزندى پاک و مفتخر ساختیم . فرزندى که پاکیزه و برگزیده و مورد پسند خداست . نام او را به سبب عظمتش على گذاشتیم . نام على از نام خداى على اعلى مشتق است .⁽²²⁾

 

سخنان امام حسین(ع) با خواهرش زینب(س)-حتما بخونید-ویزه ی وفات حضرت زینب(س)

باسلام

امشب شب وفات حضرت زینب (س) هست.امام زمان (ع) بر

گریه ی بر حضرت زینب (س)خیلی تاکید فرمودند.از این رو تصمیم گرفتم

قسمتی از سخنان حضرت اباعبدالله در صحرای کربلا با

حضرت زینب رو از کتاب مقتل شیخ مفید(ره)انتخاب

کنم.خیلی تکان دهنده هست این سخنان.

(شیخ مفید همان کسی بود که زمانی که از دنیا رفت امام زمان


با انگشت خودش روی قبر او نوشت"ای کاش مهدی نبود تا

خبر مرگ تورا ببیند".کتاب مقتل برگرفته از بخشی از کتاب

الارشاد شیخ مفید(ره)هست)

***********************************************
سخنان امام(ع) با خواهرش زینب(س)

اهمیت ذکر تهلیل در ماه رجب

تهلیل، گفتن لااله الاّ اللّه، مهمترین شعار توحیدی اسلام است. واژه تهلیل، از مادّة هلل، در لغت به معنای بالا بردن صداست (ابن فارس، ج 6، ص 11) و در اصطلاح، گفتن لااله الاّ اللّه است. به کار بردن مادّة هلل برای این معنا، بدان سبب است که فرد به هنگام گفتن لااله الاّ اللّه صدای خود را بلند می کند. (ازهری ، ج 5، ص 368) همچنین گفته شده که تهلیل برگرفته از حروف لااله الاّ اللّه است. (راغب اصفهانی ، ذیل «هلل »)

عبارت لااله الاّ اللّه دو بار به همین صورت در قرآن کریم به کار رفته (رجوع کنید به صافات : 35؛ محمد: 19) و به صورتهای مشابه، مانند لااله الاّ أنا و لااله الاّ أنت و بویژه لااله الاهو، بیش از سی بار در قرآن آمده است. (رجوع کنید به عبدالباقی ، ذیل «إل'ه »)

مفسران بر اساس حدیث نبوی و اقوال صحابه و تابعین، «کلمة التقوی » را که در قرآن (فتح : 26) نیز آمده، همان لااله الاّ اللّه دانسته اند (ابن بابویه ، 1386، ج 1، ص 251؛ طوسی ، ج 4، ص 283). علاوه بر این، در منابع حدیثی و تفاسیر، لااله الاّ اللّه با نامها و اوصافی چون کلمة التوحید. (فضل بن حسن طَبْرِسی ، ج 6، ص 480،4)

اعتکاف چیست؟

هرگز نمی توان ارزش همه زمانها را برابر دانست، چنان که نمی توان همه مکانها را برابر شمرد. برخی زمانها و مکانها ارزشی والا دارند. ماه رجب ارزشمند است، ماه سلوک و زدودن زنگارهای شیطانی از آیینه دل است؛ ماه ولایت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است؛ ماه رجب گاهِ اعتکاف است. در این ماه، که هنگامه تحول است، عاکفان کوی دوست، با حضور در صحن و سرای دوست، پله های سلوک را پیموده و پله پله به خدا نزدیکتر می شوند. معتکف روزه اش، نمازش، حضورش در مسجد و دیگر اعمالش مایه تقرب است. در خانه دوست، سفره ایی از مغفرت و بخشایش گسترده شده و عاکف با صیقل روح و روان، زنگار گناه از دل می زداید و مهیای ضیافت بزرگ در ماه وصال می گردد. ماهی که عشاق از سفره پرفیض الهی، لقمه های راز بر می چینند و عطر قرآن از ژرفای دل بار یافتگان، مشام جان را می نوازد.

اعتکاف؛ راهی برای انس با خدا

انسان موجودى است ‏سالک و پویا به سوى معبود حقیقى خویش و از هر راهى که برود و هر مسیرى را که در زندگى انتخاب کند، سرانجام به لقاى معبود خویش مى‏رسد:

« یا ایها الانسان انک کادح الى ربک کدحا فملاقیه (انشقاق/‏6 )؛ اى انسان! تو با تلاش و رنج ‏به سوى پروردگارت مى‏روى و او را ملاقات خواهى کرد.»

با توجه به این آیه اگر انسان راه ایمان، خود سازى و تهذیب نفس را بپوید جمال و مهر خداوند را ملاقات مى‏کند، اما اگر راه کفر و آلودگى را در پیش گیرد، جلال و قهر او را می بیند. بنابراین اگر مقصد و غایت ‏سلوکش لقاى محبت و مهر خدا باشد، باید راه تهذیب نفس و عبادت حقیقى را در پیش گیرد و از هواى نفس بگریزد و در طریقت انس با معبود گاهى به گوشه‏اى خلوت پناه ببرد و دور از همه عنوان‏ها و تعلقات مادى، لختى بر حال زار خویش بگرید و با سوز دل و اشک چشم، کدورت و زنگار را از چهره  جان خود بزداید و در زاد و توشه آخرت اندیشه کند.

ادیان الهى با توجه به همین نیاز روحى، با آن که انسان را به حضور در جامعه و شرکت در فعالیت‏هاى اجتماعى فرا مى‏خوانند، فرصت هایى را نیز براى خلوت نمودن او با خداوند فراهم نموده‏اند، یکى از این فرصت‏ها «اعتکاف‏» است.

اعتکاف در لغت ‏به معنى اقامت کردن و ماندن در جایى و ملازم بودن با چیزى است، ولى در شرع اسلام، اقامت در مکانى مقدس به منظور تقرب جستن به خداوند متعال است.

اعتکاف فرصت ‏بسیار مناسبى است تا انسانى که در پیچ و خم‏هاى زندگی مادى غرق شده، خود را بازیابد و به قصد بهره بردن از ارزش‏هاى معنوى از علایق مادى دست ‏بکشد و خود را در اختیار پروردگار بگذارد و تقاضا کند که او را در راه راست ثابت نگهدارد تا بتواند به دریاى بیکران انس و مهر خداوند که یکسره مغفرت و رحمت است، متصل شود.

در اعتکاف مى‏توان خانه دل را از اغیار تهى کرد و نور محبت‏ خدا را در آن جلوه گر ساخت؛ مى‏توان خود را وقف عبادت کرد و لذت میهمان شدن بر سر سفره احسان و لطف الهى چشید؛ مى‏توان زمام دل و جان را به دست‏ خدا سپرد و همه اعضا و جوارح را در حصار اراده حق به بند کشید؛ (1) مى‏توان به خویشتن پرداخت و معایب و کاستى‏هاى خود را شناخت و در جست و جوى معالجه بود؛ مى‏توان نامه عمل را مرور کرد و به فکر تدارک و جبران فرصت‏هاى از دست رفته بود؛ مى‏توان به مرگ اندیشید و خود را براى حضور در پیشگاه خداى «ارحم الراحمین‏» آماده کرد.

آرى! "اعتکاف" فصلى است ‏براى گریستن، براى ریزش باران رحمت، براى شستن آلودگى‏هاى گناه، براى تطهیر صحیفه اعمال، براى نورانى ساختن دل و صفا بخشیدن به روح.

 

عذر خواهی از خدا....

 

عذرخواهی کنیم از خدای متعال

حالا که خدای متعال میدان داده است ، به من و شما که ما برگردیم به او طلب مغفرت کنیم ، از او معذرت خواهی کنیم ؛ بکنیم .

 

والاّ روز خواهد آمد که خدای متعال به مجرمین بفرماید " لا یُؤذَنُ لَهُم فَیَعتَذِرون " اجازه عذر خواهی به ما نخواهند داد در قیامت.

 

اینجا که میدان است ، اینجا که اجازه است ، اینجا که عذر خواهی برای شما درجه درست میکند ، گناهان را میشوید ، شمارا پاک میکند ، نورانی میکند . عذر خواهی کنید از خدای متعال.

 

اینجا که فرصت هست که شما خدا را متوجه خودتون بکنید ، لطف خدا را شامل خودتون بکنید ، نگاه محبت الهی را متوجه خودتون بکنید ؛ " وذکرونی أذکرکم " مرا بیاد بیاورید تا من شما را بیاد بیاورم .خدا را بیاد خودتون بیندازید.

 

امروز که خدای متعال اجازه داده است که شما زاری کنید تزرع کنید گریه کنید دست ارادت به سوی او دراز کنید اظهار محبت کنید اشک صفا و محبت را از دل گرم خودتون به چشم های خودتون جاری کنید این فرصت رو مغتنم بشمرید

خدایا اگر بنده ای بد کارم شوق رحمت دارم

اشک غم میبارم بی قرارم

صلاح من چشمان ترم من به پشت درم

جان مولا وا کن جان مولا وا جان مولا واکن بی قرارم

کلیپ صوتی زیبایی تلفیق از سخنان امام خامنه ای و مناجات حاج محمود کریمی

کلیپ صوتی را از اینجا دانلود کنید

هیچگاه تنهایمان نمی گذارد ...

این روز ها از خودمان غافل شده ایم
آنقدر بهدنیاواسباب بازی هایشچشم دوخته ایم که یادمان رفت که آمده ایم چه باشیم؟

چه کنیم؟

چطورزندگیکنیم؟

اما نباید فراموش کنیم ،آنخداییرا که هیچگاه ما را یادش نمیرود

هیچگاه تنهایمان نمی گذارد

و ما را برای خودمان دوست دارد

او  بهترین داشته ی ما روی زمین است

نائب الزیاره همسنگران بودم...

سلام. انگشتانی که بر سر دکمه های کیبورد لب تاپم میخورد متبرک آستانیست که او را رضا می نامند و شاه خراسان. هوای زیارت که به سرت می زند خودش بلیطت را جور می کند خودش برایت در باز می کند خودش بهمیزبانی ات می آید. مخصوصاً که نذر داشته باشی از ترمینال تا خود حرم پیاده بروی تا اندکی سختی راه را به لطف دیدار یار به جان و دل خریده باشی.

به رسم ادب از صحن آزادی دست به سینه گذاشتم و سلامت گفتم اما تو را باز هم در میان جلال و شکوه دیدم و متحیر که رضاجان تورا چه نیاز به این همه طلا و نقره و  مرمر و ...؟ توکه ساده میزیستی و ساده می پوشیدیپس این همه شوکت و جلال از کدامین گوشه ی تاریخ زندگی تو نشأت گرفته است؟

نا خداگاه یاد فقیری افتادم دم درب ورودی که می گفت این همه طلا داری رضا جان اندکی هم سهم ما کن. و در ذهنم سؤالی پیش آمد که آن همه نذر و کمک خرج چه می شود؟؟؟ اگر قرار بود نیمی از آن همه ثروت خرج فقرامی شد اصلا فقیری داشتیم؟

حقیقتش ماندم وارد روضه منوره بشوم یا نشوم! آن رضا کجا و این رضا کجا؟ که یاد فیلم نظافت حرم توسط مقام معظم رهبری افتادم. محل ندادنشان به بعضی ها گویای خیلی از حرف ها بود. با خودم گفتم چشم به این همهشکوه و جلال ببند و رضایی که با دل می شناسی زیارت کن.

بعد از زیارت و درد و دلی با امام رئوف، به دنبال زیارت عصای منسوب به ایشان راهی صحن انقلاب شدم. از قدیم گفته اند حسادت خوب نیست اما بدجور به مردگانی که آخرین زیارتگاهشان حرم بود حسادتم می شد. خوشبحالشان که بدرقه کننده راهشان یکی مثل رضاست.

پ,ن : بعد دوسال دوری واقعا‍ً این زیارت چسبید. ومتأسف هستم که آستان قدس تبدیل به سکوی پرتاب بعضی ها به مادیات شده...

سانسور فاطمیه در کشور شیعه ...

مادرم فاطمه، شرمنده ایم که این روز ها در ایران شب تلخ مدینه تکرار می شود. شرمنده ایم که اینجا دوباره یاد کوچه ی تنگ بنی هاشم تکرار می شود. شرمنده ایم که دوباره سگان هار به خانه علی حمله می کنند و ملعونی با تازیانه به بازویت می کوبد و با لگدی به در خانه، میخ.... آه.

شرمنده ایم که از شیعه بودنمان فقط اسم شیعه را یدک می کشیم. شرمنده ایم که حسرت بودن در آن شب را در دل داریم اما در عمل همانند همانان که آتش بیار در خانه علی بودند آتش بیار معرکه شده ایم.

آخر مادرجان اینجا برای چند برگه رأی از چند وقوم و قبلیه کوچک حاضرند حسین ات را دوباره به قربانگاه ببرند. اینجا حاضرنت برای راضی کردن عده ای برای حمایت، دوباره گوشواره از گوش رقیه بکشند. اینجا ...

دلمان خوش بود اگر آن شب نبودیم تا پیکر پاکت را تشیع کنیم امروز هستیم و با شکوه تمام هرچند نمادین تورا تشیع کنیم و اندکی در غربت کوچه ها برایت باران اشک بباریم. بیاد علی، بیاد حسن، بیاد حسین، بیاد زینب که ساکت در کوچه های مدینه حسرت شکستن بغض برایشان ترکید...

اما، اما چه بگویم که اینجا هم آتش بیارانی نیمگذارند برایت اشک بباریم و پیگر نمادینت را تشیع کنیم. می گویند باعث اختلاف می شود. نمیدانم دم از کدام اختلاف می زنند که  ابن أبى دارم و مقاتل ابن عطیّة و دها نفر دیگر از خودشان هم حمله سگان هار به در خانه علی و غربت تشیع پیکرت را قبول دارند.

شاید منظورشان اختلاف بین اسلام و وهابیت هست. آخر اینجا به لطف بعضی ها وهابیت خوب پرو بال گرفته اند. برای چند برگه رأی مجلس و یا شوراها حاضرند برایشان هرکاری انجام بدهند.

پ,ن : زمانی در شهر خان ببین در استان گلستان مراسم تشیع پیکر نمادین حضرت زهرا (س) هرسال برگزار می شد که آنرا ممنوع کردند. امسال در شهر علی آبادکتول و در زینب آباد رامیان هم دوباره آتش بیاران در خانه علی دوباره آتش بیار معرکه بودند و مراسم را بهم زدند و جنازه زهرا باز هم غریبانه ....

 گرگ ها وحشی و سگ های مدینه هارند

                                     آنقدر پنچه زدند تا کمرت تا کردند

سند معتبری هست که تاریخ نوشت:

                                     میخ را در وسط سینه تو جا کردند

کشته شد محسن و آنان که تماشا کردند

                                     سند تیر به اصغر زدن امضا کردند

باتشکر از روشنگری : مدینه فاضله

بیاییم از فرصت فاطمیه بهره گیریم!

بیاییم از فرصت فاطمیه برای تازه شدن روح و روان خویش بهره گیریم. عزاداری برای اهل بیت (علیهم السلام)، از جمله حضرت زهرا (سلام الله علیها) هم آثار فردی دارد و هم آثار اجتماعی، یعنی از آن جا که در فرهنگ شیعى، عزادارى باید از سر معرفت و شناخت باشد؛ همدردى با آن عزیزان، در واقع یادآورى فضایل، مناقب و آرمان‏هاى آنان است و بدین شکل، آدمى را به سمت الگوگیرى و الگوپذیرى از آنان سوق مى‏دهد.