در سایه‌سار کوکب موسی بن جعفریم

در ســایه‌ســــار کوکـــب موسی بن جعفریم	ما شیـــعیــــان مکتــــب موسی بن جعفریم
فیضش به گوشه گوشه‌ی ایران رسیده است	یعنی گدای هـــر شـــب موسی بن جعفریم

 حضرت امام موسی کاظم (ع) می‌فرمایند:

همانا برای خداوند بر مردم دو حجت است، حجت آشکار و حجت پنهان، اما حجت آشکار عبارت است از: رسولان و پیامبران و امامان، و حجت پنهانی عبارت است از عقول مردمان. (تحف العقول، ص 406)

حضرت امام موسی کاظم (علیه‌السلام)، از 21 سالگی، رهبری مسلمانان را بر عهده گرفتند و تا زمان شهادت، 35 سال رهبر مردم بودند. به ایشان، به دلیل خوبی‌هایی که داشتند، لقب‌هایی چون کاظم (کسی که خشم خود را کنترل می‌کند)، صابر (صبر کننده)، صالح (درستکار) و امین داده‌اند. ایشان یک لقب مهم دیگر هم به نام باب‌الحوائج دارند. این لقب، به این معناست که اگر کسی خواسته و آرزویی از خداوند داشته باشد، با توسل و واسطه قرار دادن امام کاظم (علیه‌السلام) می‌تواند به آرزوی خود برسد.

حلم و بردباری از ویژگی‌های مهمی است که مردان موفق و بزرگ، به ویژه رهبران راستین که بنا به وظیفه الهی، بیشترین برخورد و معاشرت را با مردم داشتند، از آن برخوردار بودند. امام هفتم، حضرت امام موسی کاظم (علیه‌السلام) که به خاطر همین ویژگی نیکو، «کاظم» لقب گرفته‏اند، علم را با حلم آراسته بودند، در برابر ناملایمات روزگار بردبار بودند، با دشمنان و بد اندیشان با نرمی رفتار می‌کردند و با این شیوه، آنان را ارشاد می‌کردند.

حضرت امام موسی کاظم (ع) فرموده‌اند: کسی که در پی روزی حلال برود تا از آن، خود و خانواده‌اش را بهره‌مند سازد؛ پاداش او در پیشگاه الهی مانند پاداش رزمنده‌ای است که در راه خدا جهاد می‌کند. (کافی، ج5، ص 93)