یکی از مواردی که شاید بیشترین اشتراک را بین مردم برای استخاره کردن دارد ازدواج است که حداقل یکی از طرفین را درگیر خود می کند. استخاره برای ازدواج و حدود و شرایط آن نیز بالتبع جزو سوالات رایج از دفاتر مراجع تقلید است که سوال ذیل یکی از همین سوالات است و پاسخ پنج تن از مراجع در این زمینه ارائه می شود:
سوال: آیا برای ازدواج می توان استخاره نمود؟ شرایط آن چیست؟ عمل به استخاره در این نوع موارد واجب است؟
أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْیَنَهُ عَلىَ تَقْوَى مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانٍ خَیرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْیَانَهُ عَلىَ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانهارَ بِهِ فىِ نَارِ جَهَنَّمَ وَ اللَّهُ لَا یَهدِى الْقَوْمَ الظَّلِمِینَ
آیا کسى که بنیاد [امورش] را بر پایه‌ی تقواى الهى و رضاى او نهاده بهتر است یا کسى که بنیاد [امورش] را بر لب پرتگاهى سست و فروریختنى نهاده؟! و آن بنا با بناکنندهاش در جهنم سقوط مىکند و خدا گروه ستمکاران را هدایت نمىکند.
تا به حال به مفهوم عزت و ذلت فکر کرده اید؟
چه جوریه که بعضی ها با اینکه ظواهر زندگی مادیشان ارزش آن چنانی ندارد ، علم و سرمایه ی آنچنانی ندارند اما خیلی عزت دارن ، همه دوستشون دارن و رو سرشون به واقع قسم می خورن اما بر عکس عده ای هم هستند که با داشتن ثروت فراوان ، پست و مقام و تحصیلات دانشگاهی عزتی بین مردم ندارن و به قول خودمون کسی براشون تره هم خورد نمی کنه ؟!!
به واقع رمز این عزت و ذلت در چیست؟
عزت واقعی چیه ، دست کیه ؟! اینکه آدم خودش تلاش کنه تا عزیز بشه و در این مسیر از هر عملی استفاده بکنه ، نتیجه ای داره؟
آیا با دروغ گفتن و وعده های دروغین دادن ، با کتمان کردن واقعیات میشه عزیز شد؟
تا حالا امتحان کردید؟!
در روایتی از امیرالمۆمنین علی علیه السلام داریم که حضرت فرمودند: «من اعتز بغیر الله ذل»(غررالحکم، ص478) هر که بخواهد از راه غیر خدا عزیز شود، نه تنها عزیز نمی شود بلکه ذلیل خواهد شد.
خیلی حرف بزرگ و قشنگیه ! مفهومش اینه که اگر بخواهیم بگوییم: اگر خانه من قشنگ باشد عزیز می‌شوم، اگر فلان محله زندگی کنم عزیز می شم ، اگر مردم به من رای بدهند عزیز می‌شوم، و در یک کلام اگر بخواهیم عزتمان را از غیر خدا گدایی کنیم ، نتیجه ای جز ذلت ندارد .
همانان که غیر از مۆمنان، کافران را دوستان [خود] مىگیرند. آیا سربلندى را نزد آنان مىجویند؟
پاسخ: در درس گذشته با ادله ی متعددی اثبات کردیم که ساخت و تعمیر و حفظ قبور بزرگان دین نه تنها حرام نیست و مشروع است بلکه مایه ی تقرب به پروردگار است. اما اکنون برانیم تا ببینیم دستاویز وهابیان برای تخریب قبور اولیا و انبیا چیست؟!
در ماه شوال 1344 هجری قمری وهابیان در اقدامی گستاخانه به قبرستان بقیع ریختند و گنبد و بارگاه 4 امام مسلمین و فرزندان پیامبر را تخریب کردند. همان روز برای قانع کردن افکار عمومی در روزنامه ی ( ام القری) پرسش و پاسخی به چاپ رسید که در آن بر لزوم تخریب گنبد و بارگاه استدلال شده بود.
مهمترین دلیل آنان استدلال به یک روایت بود که آن در صحیح مسلم جلد 13 صفحه ی 61 کتاب الجنایز آمده است. اکنون به متن روایت دقت کنید:
«هَاأَنتُمْ هَۆُلاء حَاجَجْتُمْ فِیمَا لَکُم بِهِ عِلمٌ فَلِمَ تُحَآجُّونَ فِیمَا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ » (سوره : آل عمران آیه : 66) ؛ هان ای اهل کتاب ، فرضاً که در آنچه بدان علم دارید مجادله تان روا باشد ، چرا در آنچه بدان علم ندارید مجادله می کنید ؟ در حالی که خدا می داند و شما نمی دانید.
